Mexico verbergt veel geheimen. Zo zijn er de opmerkelijke axolotls, een eeuwig-jonge salamandersoort die de pech had om zijn leefgebied in wat nu Mexico Stad is, te hebben. En natuurlijk de mysterieuze Azteekse en Maya-ruïnes en die van talrijke eerdere volkeren, zoals de Zapoteken en Olmeken. Bij deze mysteries kan er nog een gevoegd worden. Namelijk een mangrovebos op een opmerkelijke locatie. Mangrovebossen zijn erg waardevol, en kunnen kusten beschermen tegen de zee.
Mexico blijkt het enige mangrovebos ter wereld diep in het binnenland te hebben. Niet alleen de typische mangrovebomen van het geslacht Rhizophora, maar ook zeeschildpadden, vissen en andere zeedieren lijken zich aangepast te hebben aan het zoete water van de San Pedrorivier in de deelstaat Tabasco. Hoe komt deze mangrove zo ver van de kust? En wat wil dit zeggen over de toekomst?
Nijlpaarden in de Theems
Bioloog Carlos Burelo speelde als kind op en rond deze mangrovebomen. Toen hij meer over ecologie en planten leerde, ontdekte hij dat hij al die tijd in een mangrovebos had gespeeld. Maar hoe kwam dat bos zo ver verwijderd van de kust? Hij interesseerde enkele collega’s voor deze opmerkelijke ontdekking en ze besloten onderzoek te doen naar dit mysterieuze bos.
Zo’n 125.000 jaar geleden was de aarde zo’n één tot twee graden heter dan gemiddeld in de periode 1960-1990. In dit interglaciaal, het Eemien, stond de zeespiegel zes tot negen meter hoger dan nu, bij een vergelijkbaar CO2 gehalte. Er zwommen toen nijlpaarden in de Theems en er groeiden loofbomen tot in Noord-Finland. Nederland kwam er nog redelijk ongeschonden vanaf, al stond Noord-Holland onder water.
Mangrovebos overleeft ijstijd op het land
Een groot deel van het Mexicaanse schiereiland Yucatán was overstroomd. Waaronder het deel dat nu aan de San Pedrorivier ligt. Zoals dat in de natuur gaat, koloniseerden mangrovebomen en bijbehorende dieren en planten dit nieuwe terrein. Nadat de laatste (Weichselien) ijstijd aanbrak, en grote ijskappen veel oceaanwater opsloegen, trok de zee zich langzaam terug. Zo ook het kust-ecosysteem. Behalve een klein kalkrijk gebied, waar de San Pedrorivier ook in de duizenden jaren daarna onderdak bood aan de nakomelingen van de vroegere zeedieren en mangrovebomen.
Helaas blijkt de mens destructiever dan zelfs het geweld van de ijstijden. Dit unieke ecosysteem wordt nu bedreigd. De onderzoekers zijn nu dan ook druk bezig met het proberen een natuurgebied in het leven te roepen voor dit unieke stukje natuur dat meer dan 100.000 jaar in de tijd stil heeft gestaan. Dus als je in Mexico bent, breng dan zeker een bezoekje aan dit unieke stukje natuur uit het verre verleden.
Dit laat ook zien dat zelfs een vrij kleine wijziging in de wereldtemperatuur al grote gevolgen kan hebben voor de zeespiegel. Een temperatuur die slechts twee graden warmer was dan in ons tijdperk Holoceen, leidde al tot een zeespiegel die zes tot negen meter hoger lag dan nu. Dat staat ons dus ook te wachten, als we er niet op tijd wat aan doen.
Meer lezen over mangrovebossen. Lees dan hier verder over de mangrove in Sri Lanka kan levens gaan redden.
De voornaamste bron die we hebben gebruikt voor dit artikel bron