Het Amerikaanse non-profitbedrijf Project Vesta gelooft dat het mogelijk is om de complete jaarlijkse CO2-uitstoot op te nemen door een groen mineraal te verspreiden over zandstranden.
“Onze visie is om de klimaatverandering tegen te gaan door een biljoen ton koolstofdioxide in gesteente te veranderen”, aldus uitvoerend directeur Tom Green. Het mineraal, olivijn, is goedkoop en makkelijk te vinden. Olivijn is zelfs het meest voorkomende type gesteente in de aardkorst.
Hoe het in zijn werk gaat
De Amerikanen achter het project willen olivijn verspreiden over zandstranden over de hele wereld. Het mineraal wordt langzaam vermalen tot een soort groen zand, door de golven die erop slaan. Deze vermaling van het mineraal leidt tot onttrekking van CO2 aan het water en de lucht. Vervolgens staat de steen de opgenomen CO2 af aan de zee in de vorm van bicarbonaat.
Het strand en de golven worden gebruikt om olivijn CO2 op te laten nemen. Bron: Project Vesta Facebook
In de zee verandert bicarbonaat in calciumcarbonaat, wat gebruikt wordt door koralen en andere zeedieren om hun skelet te maken. Als deze dieren sterven, zakt het skelet naar de bodem en ontstaat er kalksteen. Kalksteen op de bodem van de oceaan bindt het CO2 voor miljoenen jaren.
Het versnellen van natuurlijke processen
Dit proces vindt al natuurlijk plaats, bijvoorbeeld als regen gesteente verweert. Meer dan 99,9% van de CO2 op aarde wordt opgeslagen in gesteente. Dit proces staat bekend als de carbonaat-silicaatcyclus. Echter, door de stijgende CO2-uitstoot, kunnen de mineralen de hoeveelheid CO2 niet meer bijbenen.
Dit is waar Project Vesta de natuur een handje wil helpen om het proces te versnellen. Door de mineralen naar de zee te transporteren, komen ze in contact met het geweld van de golven. Precies deze interactie is belangrijk om olivijn versneld CO2 op te laten nemen.
Uitstoot versus opname CO2
Omdat olivijn geen gewild mineraal is, zal het makkelijk zijn om het te verkrijgen in grote hoeveelheden voor weinig geld. Zeer grote afzettingen van het mineraal kunnen op veel plaatsen op aarde worden gevonden aan de oppervlakte. De Amerikanen denken voor minder dan negen euro per ton het mineraal op de stranden te kunnen verspreiden.
En hoewel het verkrijgen en verspreiden van het mineraal ook zorgt voor CO2-uitstoot, geloven de mensen achter het project dat het gebruik van het groene zand 20 keer meer CO2 zal opnemen dan uitstoten. “Als we olivijn wereldwijd over 2% van de stranden verspreiden, is dat genoeg om 100% van de menselijke uitstoot op te vangen”, gelooft Green.
Doorbraak in CO2-crisis, of toch niet?
Hoewel er wetenschappelijke onderbouwing is voor het concept, zijn er ook nog veel onduidelijkheden. Onderzoekers weten bijvoorbeeld nog niet precies in welke mate het natuurlijke proces versneld zal worden door de golven. Ook is het onduidelijk hoe accuraat we de CO2-opname kunnen meten en verifiëren. Ten slotte zouden er onverwachtse milieueffecten kunnen ontstaan, en weten we niet het publiek zal reageren op het idee om gemalen groene mineralen op het strand te hebben liggen.
De echte tests beginnen nu
Daarnaast is het concept nog niet op grote schaal in de praktijk getest. Op Earth Day 2020 maakte Project Vesta bekend dat ze de eerste stappen hadden gezet om van het lab naar het strand te gaan.
De twee stranden die gebruikt zullen worden voor de pilot. Bron: Project Vesta
Ze hebben stranden geselecteerd voor hun ‘Phase Ia Safety Pilot Project’ en zijn begonnen met het nemen van monsters. Twee Caribische stranden zullen deel uitmaken van het eerste echte experiment. Eén strand mét het groene zand, en één strand als controle.
Wil je verder lezen over duurzaamheid? Klik dan hier.